1 czerwca 2024 r. – Dzień Dziecka

Zmartwychwstały Chrystus obecny jest w liturgii obrzędów Roku Liturgicznego zwłaszcza w Eucharystii. W szczególny sposób Zmartwychwstały umiłował dzieci. Gdy Apostołowie nie chcieli dopuścić matek z dziećmi do Pana Jezusa, wtedy powiedział:

”…nie zabraniajcie im, do takich bowiem należy Królestwo Niebieskie…” w innym miejscu ”… Aniołowie ich wpatrują się w oblicze Boga…” a w jeszcze innym ”… jeśli się nie staniecie jako te dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego…”

Dlatego, gdy na świecie obchodzi się Międzynarodowy Dzień Dziecka nasza parafia również postanowiła ten dzień obchodzić uroczyście. W Niedzielę 2 czerwca o godz. 10.15 w kościele została odprawiona Msza Św. w intencji wszystkich dzieci i młodzieży naszej Parafii. Mottem tego dnia rozwiniętym w homilii było „Aniołowie a dzieci” z akcentem na Archanioła Rafała. O g. 11:30 przed Kościołem zgromadziła się cała służba Liturgiczna: ministranci, dziewczęca służba Maryjna, grupy modlitewne, dzieci należące do Róż Różańcowych. Do nich dołączyły się pozostałe dzieci i młodzież a także dorośli. Po eucharystii udaliśmy się wspólnie do rynku, gdzie na dzieci czekały przeróżne atrakcje/ gry i zabawy/. Dla dorosłych była przygotowana herbatka, kawa i ciasto. Nie zabrakło również nagród dla zwycięzców.

Po zregenerowaniu sił wszyscy udali się na boisko szkolne, gdzie odbył się turniej piłki nożnej. W turnieju uczestniczyły drużyny: ministrantów z sąsiednich parafii. Turniej prowadzony był przez jednego z nauczycieli wychowania fizycznego. Gra ta wzbudziła duże zainteresowanie wśród licznie zgromadzonych kibiców. Zwycięzcą turnieju została jedna z drużyn ministrantów.

Po turnieju na dzieci czekała gorąca kiełbaska przygotowana przez dorosłych na rozpalonym ognisku. Na zakończenie świętowania odbyła się modlitwa litanią do Serca Pana Jezusa w wykonaniu dzieci.

Był to dzień dobry dla wszystkich, zarówno dzieci, jak i dorosłych, przeżyty we wspólnocie Kościoła.

13 maja 2024 r. – Medugorje, Tihalina

Modlitwa u stop Królowej Pokoju za tych którzy proszą. Modlitwa za tych którzy powierzyli swoje intencje …

1 maja 2024r  – MAJ MIESIĄCEM MATKI BOŻEJ

Maj w Kościele katolickim jest miesiącem szczególnie poświęconym Matce Bożej. W tym czasie intensywniej modlimy się za wstawiennictwem Maryi, odmawiając Litanię Loretańską. Nabożeństwa majowe są najbardziej popularną formą czci Matki Bożej w tym czasie.
Kościół najpiękniejszy miesiąc w roku poświęca Tej, która była najpiękniejszym „kwiatem ziemi”. „Faktycznie to Ona jest najpiękniejszym kwiatem, jaki zakwitł ze stworzenia, „różą”, która ukazała się w pełni czasu, gdy Bóg, posyłając swego Syna, obdarzył świat nową wiosną. Jest też zarazem pokorną i dyskretną protagonistką pierwszych kroków chrześcijańskiej wspólnoty: Maryja jest jej duchowym sercem, albowiem sama Jej obecność pośród uczniów jest żywą pamięcią o Panu Jezusie i zadatkiem daru Jego Ducha” – mówił w 2010 r. papież Benedykt XVI w katechezie wyjaśniającej liturgiczny kontekst dedykowania Maryi tego miesiąca.
Po raz pierwszy oficjalnie nabożeństwo majowe odprawiano w Polsce w kościele Świętego Krzyża w Warszawie w 1852 r. Po 30 latach trafiło ono już do wszystkich parafii i stało się bardzo popularne.
Centralnym punktem nabożeństwa majowego jest odśpiewanie lub recytacja Litanii Loretańskiej, poprzedzonej i zakończonej pieśniami maryjnymi. Litanię odmawia się w kościołach lub przed przydrożnymi kapliczkami.
Na Litanię Loretańską składają się wezwania skierowane do Boga w Trójcy Jedynego, następnie 52 wezwania do Matki Bożej przyzywające Jej różne tytuły, wreszcie trzy wezwania skierowane do Jezusa Odkupiciela.
Wezwania do Matki Bożej stanowią zasadniczy trzon Litanii Loretańskiej i dzielą się na trzy grupy: dogmatyczne, podkreślające miejsce Maryi w dziele zbawienia, historiozbawcze, uwypuklające Jej rolę w całej historii zbawienia oraz eschatologiczne, wskazujące na Jej stan błogosławiony w niebie, stając się tym samym gwarancją zbawienia oraz potężną Orędowniczką przed Bogiem.

Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny
Kyrie, elejson, Christe elejson, Kyrie elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
Święta Panno nad pannami, módl się za nami.
Matko Chrystusowa, módl się za nami.
Matko Kościoła, módl się za nami.
Matko miłosierdzia, módl się za nami.
Matko łaski Bożej, módl się za nami.
Matko nadziei, módl się za nami.
Matko nieskalana, módl się za nami.
Matko najczystsza, módl się za nami.
Matko dziewicza, módl się za nami.
Matko nienaruszona, módl się za nami.
Matko najmilsza, módl się za nami.
Matko przedziwna, módl się za nami.
Matko dobrej rady, módl się za nami.
Matko Stworzyciela, módl się za nami.
Matko Zbawiciela, módl się za nami.
Panno roztropna, módl się za nami.
Panno czcigodna, módl się za nami.
Panno wsławiona, módl się za nami.
Panno można, módl się za nami.
Panno łaskawa, módl się za nami.
Panno wierna, módl się za nami.
Zwierciadło sprawiedliwości, módl się za nami.
Stolico mądrości, módl się za nami.
Przyczyno naszej radości, módl się za nami.
Przybytku Ducha Świętego, módl się za nami.
Przybytku chwalebny, módl się za nami.
Przybytku sławny pobożności, módl się za nami.
Różo duchowna, módl się za nami.
Wieżo Dawidowa, módl się za nami.
Wieżo z kości słoniowej, módl się za nami.
Domie złoty, módl się za nami.
Arko przymierza, módl się za nami.
Bramo niebieska, módl się za nami.
Gwiazdo zaranna, módl się za nami.
Uzdrowienie chorych, módl się za nami.
Ucieczko grzesznych, módl się za nami.
Pociecho migrantów, módl się za nami.
Pocieszycielko strapionych, módl się za nami.
Wspomożenie wiernych, módl się za nami.
Królowo Aniołów, módl się za nami.
Królowo Patriarchów, módl się za nami.
Królowo Proroków, módl się za nami.
Królowo Apostołów, módl się za nami.
Królowo Męczenników, módl się za nami.
Królowo Wyznawców, módl się za nami.
Królowo Dziewic, módl się za nami.
Królowo wszystkich Świętych, módl się za nami.
Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, módl się za nami.
Królowo wniebowzięta, módl się za nami.
Królowo różańca świętego, módl się za nami.
Królowo rodziny, módl się za nami.
Królowo pokoju, módl się za nami.
Królowo Polski, módl się za nami.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

Modlitwa końcowa:
P. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:
Panie, nasz Boże, daj nam, sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, † i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, * uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.

9 kwietnia 2024 r – Spotkanie Modlitewne dla Dzieci

Bóg mówi w swoim Słowie: pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie…! Do naszego domu wciąż przybywają dzieci w różnym wieku. Modlimy się wspólnie, czytamy Słowo Boże i rozważamy je. Budujemy w ten sposób wiarę w sercach tych najmłodszych członków Parafii. Serca dzieci są bardzo otwarte i chętne do współpracy.

Po ostatnim spotkaniu modlitewnym w naszej kaplicy przy pięknej, słonecznej pogodzie wyszliśmy z dziećmi też na ogród i plac zabaw.

Błogosław Boże dzieci naszej parafii oraz ich rodziny. Amen

 

7 kwietnia 2024 r – Święto Miłosierdzia Bożego

 

Pragnę, aby pierwsza niedziela po Wielkanocy była Świętem Miłosierdzia.

Słowa Pana Jezusa do Siostry Faustyny

To pragnienie po raz pierwszy wypowiedział Pan Jezus w Płocku w 1931 r. „Święto to wyszło z wnętrzności miłosierdzia mojego i jest zatwierdzone w głębokościach zmiłowań moich. Wszelka dusza wierząca i ufająca miłosierdziu mojemu – dostąpi go”. W następnych latach Pan Jezus powracał do tego żądania aż 14 razy, określając miejsce tego święta w kalendarzu liturgicznym, przyczynę i cel jego ustanowienia oraz sposób przygotowania i obchodzenia. „W tym dniu kapłani będą mówić ludziom o wielkim i niezgłębionym miłosierdziu moim”.

Wybór pierwszej niedzieli po Wielkanocy, która kończy oktawę Zmartwychwstania Pańskiego, wskazuje na ścisły związek pomiędzy wielkanocną tajemnicą Odkupienia a Świętem Miłosierdzia. Męka, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa są bowiem szczytowym objawieniem miłości miłosiernej Boga. Dzieło odkupienia owocuje i aktualizuje się w sakramentach świętych, o których mówi liturgia Święta Miłosierdzia. Chrzest, sakrament pokuty, Eucharystia są niewyczerpanymi źródłami Miłosierdzia Bożego. Dlatego liturgia tej niedzieli jest punktem kulminacyjnym uwielbienia Boga w tajemnicy Miłosierdzia.

Święto Miłosierdzia Bożego ma być nie tylko dniem szczególnej czci Boga w tej tajemnicy, ale także dniem łaski dla wszystkich ludzi, zwłaszcza grzeszników. „Pragnę – powiedział Pan Jezus – aby Święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. Kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia, ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski, niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jak szkarłat”. Tak więc ranga tego święta polega także na tym, że nawet ci, którzy dopiero w tym dniu się nawracają, mogą otrzymać przebaczenie grzechów oraz wyprosić wszelkie łaski, jeśli one są zgodne z wolą Bożą. Szczególnymi adresatami tego święta są grzesznicy, zwłaszcza ci najbardziej zatwardziali. „Dusze giną mimo Mojej gorzkiej męki. Daję im ostatnią deskę ratunku, to jest Święto Miłosierdzia. Jeżeli nie uwielbią Miłosierdzia Bożego – zginą na wieki”.

Aby skorzystać z tych wielkich darów, trzeba wypełnić warunki nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, tzn.: pokładać ufność w Panu Bogu, pełnić uczynki miłosierdzia, być w stanie łaski uświęcającej i przystąpić do Komunii św. „Nie znajdzie żadna dusza uspokojenia – powiedział Pan Jezus – dopóki się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia mojego i dlatego pierwsza niedziela po Wielkanocy ma być Świętem Miłosierdzia”.

Przygotowaniem do Święta Miłosierdzia jest Nowenna, polegająca na odmawianiu przez 9 dni (poczynając od Wielkiego Piątku) Koronki do Miłosierdzia Bożego. „W tej nowennie – obiecał Pan Jezus – udzielę duszom wszelkich łask”. Sam Pan Jezus podyktował siostrze Faustynie przykład takiej Nowenny. Znaczącym elementem tego święta jest uroczyste uczczenie obrazu „Jezu, ufam Tobie”. „Chcę, aby ten obraz był publicznie wystawiony i uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy”. Obraz ten ma przypominać ludziom, że „naszym zadaniem – jak mówi Ojciec Święty Jan Paweł II w Dives in misericordia – jest wyznawanie Bożego Miłosierdzia, głoszenie go, praktykowanie miłosierdzia względem bliźnich oraz w tej godzinie dziejów i zagrożeń – modlenie się o Miłosierdzie Boże. Jest to nieodzowny warunek zabiegów o lepszy, bardziej ludzki świat”.

Niech Święto Miłosierdzia Bożego przyczyni się jeszcze bardziej do naszego zaangażowania się w modlitwę oraz dzieła miłosierdzia. Miłosierdziem należy odpowiedzieć na miłosierdzie, którego Bóg nam udziela, i wychodzić naprzeciw drugiego człowieka z wyciągniętą dłonią i radosną twarzą.

30 marca 2024 r – Życzenia Wielkanocne i podziękowanie darczyńcom

25 marca 2024 r – Uroczystość Zwiastowania Pańskiego Dzień Świętości Życia

 

16 marca 2024 r – Spotkanie modlitewne dla dzieci

5 marca 2024 r – Wielki Post: czas łaski i droga nawrócenia

1 lutego 2024 r – spotkania, rozmowy i posługa modlitwa

 

21 stycznia 2024 r – Spotkanie modlitewne dla dzieci

6 stycznia 2024 r – Uroczystość Objawienia Pańskiego

 

6 stycznia Kościół katolicki obchodzi Uroczystość Objawienia Pańskiego (Święto Epifanii), zwane popularnie Świętem Trzech Króli. Jest to jedne z najstarszych świąt w chrześcijaństwie.

Dzień Trzech Króli jest świętem Objawienia Boga światu. Był on obchodzony już w III wieku na pamiątkę opisanego w Ewangelii św. Mateusza hołdu, jaki Trzej Królowie, Trzej Mędrcy ze Wschodu złożyli Dzieciątku Jezus. Pierwsi chrześcijanie w tym właśnie dniu świętowali Boże Narodzenie. Dopiero w końcu IV w. do liturgii Kościoła Powszechnego wprowadzone zostały dwie odrębne uroczystości: Boże Narodzenie – 25 grudnia i święto Objawienia Pańskiego – 6 stycznia.

Trzech Mędrców ze wschodu przybyło do Betlejem, aby oddać pokłon Jezusowi. Przywieźli oni w darze złoto, mirrę i kadzidło – te 3 elementy mają symboliczne znaczenie:

17 grudnia 2023 – trzecia niedziela Adwentu

Niedziela trzecia Adwentu, od pierwszych słów antyfony na wejście: radujcie się zawsze w Panu …, nazywana jest po łacinie „Gaudete”. Słowa te zostały zaczerpnięte z Listu Świętego Pawła do Filipian i wyrażają adwentową radość z bliskości Pana.

Niedziela Gaudete to Niedziela Radości. Liturgia zaprasza nas do radości, bo przychodzący Pan jest coraz bliżej. Jan Chrzciciel pokazuje nam, co jest źródłem tej głębokiej radości, której świat dać nie może. To świadomość własnej tożsamości i misji. Jan wie, kim jest w oczach Boga i jaką misją został obdarzony. Mówiąc o samym sobie do faryzeuszy, najpierw trzykrotnie zapewnia, kim na pewno nie jest. Dopiero potem stwierdza, kim jest. Im bardziej będziemy świadomi, kim jesteśmy, a kim nie, tym więcej radości będzie nam towarzyszyło w codzienności.

Trzecia niedziela grudnia rozpoczyna drugą część Adwentu, która stanowi bezpośrednie przygotowanie do Uroczystości Narodzenia Pańskiego.

Jezu dopomóż nam odkrywać, kim jesteśmy w Twoich oczach, abyśmy mogli innych prowadzić ku Tobie.

6 grudnia 2023 – Spotkanie modlitewne dla dzieci

W dniu 6 grudnia Kościół katolicki obchodzi liturgiczne wspomnienie św. Mikołaja, biskupa.

Św. Mikołaj żył na przełomie III i IV wieku (zm. ok. 342 r.). Pełnił obowiązki biskupa Myry (obecnie Demre) – na południowym wybrzeżu Azji Mniejszej (dziś Turcja). Według tradycji był dobroczyńcą wspierającym ubogich. Na Wschodzie czczono go od VI wieku, na Zachodzie jego kult stał się popularny w XI wieku, kiedy relikwie świętego przewieziono do Bari (Włochy). Został patronem niektórych krajów (np. Rosji) i grup zawodowych (np. żeglarzy).

W połowie XIII wieku w niektórych krajach powstał zwyczaj obdarowywania się w dzień wspomnienia tego świętego, czyli 6 grudnia. Dawano prezenty zwłaszcza dzieciom. W Polsce zwyczaj ten rozpowszechnił się dopiero w pierwszej połowie XVIII wieku. Podkładano dzieciom prezenty w nocy przekazując, że to dar św. Mikołaja…!

Dzieci z grupy modlitewnej na spotkaniu dziś również zostały obdarowane drobnymi upominkami. Na zakończenie modliliśmy się za dzieci, które nie mają takiej możliwości. Szczególnie za dzieci Ukrainy oraz innych krajów gdzie trwa wojna. 

Święty Mikołaju módl się za nami. 

15  listopada 2023 – Imieniny Ks. Proboszcza

Św. Albert Wielki był ceniony przez ludzi współczesnych i potomnych. Miał ujmujący charakter i swoją dobrocią zjednywał sobie ludzi. Należał do najznamienitszych umysłów średniowiecza. Zadziwiał nie tylko współczesnych ogromem swojej wiedzy.  Znał się i pisał na temat wszystkich znanych wtedy dziedzin wiedzy, od teologii, filozofii, nauk przyrodniczych czy chemii aż po muzykę. Tak powiemy o świętym Albercie Wielkim, dominikaninie, biskupie i doktorze Kościoła.

Urodził się w bawarskim Lauingen, między rokiem 1193 a 1205. Jego ojciec był rycerzem i naczelnikiem miasteczka. Albert podjął studia w Padwie i Bolonii. W Padwie spotkał bł. Jordana z Saksonii i z jego rąk przyjął habit dominikański. Skierowany został do Kolonii, gdzie ukończył studia teologiczne i przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1234-1242 był lektorem w klasztorach dominikańskich w Hildesheim, Fryburgu, w Ratyzbonie i Strasburgu. Potem uzupełniał studia w Paryżu i tam, jako pierwszy Niemiec w historii, został profesorem w 1245 roku. Prawdopodobnie wtedy spotkał się po raz pierwszy ze swoim najsłynniejszym i najznamienitszym uczniem, św. Tomaszem z Akwinu. Razem z Akwinatą przeniósł się w 1248 roku do Kolonii, by tam zorganizować studium generalne dominikanów. Albert wykładał w nim do 1260 roku z trzyletnią przerwą, między rokiem 1254 a 1257, kiedy spełniał urząd prowincjała dla 40 dominikańskich klasztorów w prowincji teutońskiej. Po złożeniu urzędu powrócił do głoszenia wykładów w Kolonii. W roku 1260 papież Aleksander IV mianował go biskupem Ratyzbony. Okazał się, wbrew obawom niektórych, sprawnym administratorem rozległej diecezji. Uzdrowił finanse diecezjalne, usprawnił gospodarkę majątkami kościelnymi, zreorganizował parafie, pobudził ducha gorliwości wśród powierzonego sobie kleru. Albert poprosił jednak następnego papieża Urbana IV o zwolnienie z urzędu. Papież zgodził się, ale w zamian chciał, żeby Albert był kaznodzieją papieskim na rzecz krucjaty w Ziemi Świętej i organizował zbiórkę funduszy na tę wyprawę w Niemczech i Czechach. Papież wykorzystywał także jego zdolności dyplomatyczne do przeprowadzania misji pojednawczych. Po kilku latach Albert wrócił do Kolonii, a potem udał się do Strasburga, gdzie powstał silny, dominikański ośrodek naukowy. Albert był bez wątpienia jednym z największych umysłów średniowiecza. Interesował się wszystkimi znanymi ówcześnie dziedzinami wiedzy. Jako jeden z pierwszych uczonych w Europie, dostrzegł znaczenie, jakie grecko-arabska myśl filozoficzna i nauki przyrodnicze mogły odegrać dla rozwoju myśli chrześcijańskiej. To on pierwszy odróżnił metodologicznie filozofię od teologii. Co prawda nie stworzył własnego systemu filozoficznego, a w jego pismach odnajdujemy wpływy Arystotelesa, Platona, św. Augustyna i neoplatoników, jak też awerroizmu i perskiego myśliciela Awicenny, to jednak nie było dziedziny wiedzy, której by nie znał i o niej nie pisał. To Albert jako pierwszy chciał stworzyć syntezę wszystkich nauk. Pisał bowiem, że „intencją naszą jest, by wszystkie części (fizykę, matematykę, metafizykę) połączyć w jedną całość, dla łacinników zrozumiałą”. Umiał łączyć posiadaną wiedzę z dobrocią i dlatego potomni nazwali go „doktorem powszechnym” i „sumą dobroci”. Umarł 15 listopada 1280 roku w Kolonii i tam został pochowany. Beatyfikował go Grzegorz XV, a kanonizował dopiero w 1931 roku Pius XI. On też ogłosił Alberta doktorem Kościoła. Pius XII ogłosił go w 1942 roku patronem studiujących nauki przyrodnicze. Św. Albert jest też patronem górników. W ikonografii św. Albert ukazywany jest w habicie dominikańskim, czasami w mitrze, albo jako profesor. Jego atrybuty to: księga, krzyż, mitra lub ptasie pióro.

Każdego roku 15 listopada świętujemy wraz z naszym ks. Proboszczem dzień patronalny. Otaczamy modlitwa i życzliwością naszego ks. Proboszcza, dziękując tym samym za posługę dla naszej Parafii. Świętują zarówno dorośli, młodzież jak i dzieci. W piątek 17 listopada po zajęciach szkolnych z delegacją dzieci udaliśmy się na plebanie z życzeniami. Sprawiliśmy naszemu Kapłanowi wiele radości. Dzieci zazwyczaj są otwarte i radosne, a naszemu Kapłan toważyszy zawsze dobry humor i uśmiech.

Ks. Proboszcz przyjął nasze kwiaty i wcześniej przygotowane prezenty, natomiast dzieci obdarował licznymi słodyczami. Takie spotkania pozostają nie tylko w naszej pamięci, lecz i w sercu.

2 listopada 2023 – DZIEŃ ZADUSZNY

Dzień Zaduszny, obchodzony 2 listopada, jest dniem modlitw za wszystkich zmarłych – zwłaszcza za dusze przebywające w czyśćcu, odbywające pokutę. Tego dnia Kościół modli się w intencji ich zbawienia. Tradycja obchodów Dnia Zadusznego, zwanego też w Polsce Zaduszkami, sięga czasów biblijnych. Pierwsze wzmianki o zapisywaniu w specjalnych księgach imion osób zmarłych można odnaleźć już w Starym Testamencie. 

Dzień Zaduszny zapoczątkował w chrześcijaństwie św. Odilon, opat benedyktynów w Cluny we Francji.

Dzień ten miał być przeciwwagą dla pogańskich obrządków czczących zmarłych. W 998 roku Odilon zarządził modlitwy za dusze zmarłych, wyznaczając na to pierwszy dzień po Wszystkich Świętych, czyli 2 listopada.

1 listopada 2023 – UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

Dzień Wszystkich Świętych obchodzony jest w Kościele katolickim od IX wieku. Wyznaczył je na 1 listopada papież Grzegorz IV w 837 roku.

Październik 2023 – remont w Domu Fundacji

 

10-17 października 2023 – Pielgrzymka do Medugorje

Medugorje leży na terenie obecnej Bośni i Hercegowiny. Nazwa oznacza tyle co „miejscowość położoną pomiędzy górami, międzygórze”, a dokładniej, między wzniesieniami Križevca a Crnicy. W latach 90. ubiegłego wieku, Jugosławia została niezwykle silnie dotknięta przez działania wojenne. Na ich skutek, w Bośni i Hercegowinie zginęło 110 tysięcy osób. Wielu twierdzi, że objawienia w Medziugorje były zapowiedzią tragicznych wydarzeń, które rozgrały się 10 lat później. Historia tego miejsca wydała się na tyle interesująca, że warto odkryć, co tak naprawdę kieruje tymi tysiącami wiernych, którzy przybywają tu w nadziei na poprawę losu. Historia Medugorje, choć wzbudza wiele kontrowersji, stanowi fenomen na skalę światową.

1 października 2023 – wizyta wpólnoty Cenacolo w Domu Fundacji

23 sierpnia 2023 – wspomnienie Św. Róży z Limy

Róża z Limy, urodziła się 20 kwietnia 1586 w Limie w Peru, zmarła natomiast 24 sierpnia 1617 roku, przeżywszy zaledwie 31 lat.

Jej rodzicami byli Gaspar Flores i Maria Oliva. Została ochrzczona jako Izabela, jednak ze względu na delikatność jej cery nazywano ją Różą.

Imię to otrzymała również na bierzmowaniu. Odznaczała się głęboką wiarą i pobożnością. Jako dziecko złożyła ślub czystości. Próbowano wydać ją za mąż, jednak ona przeciwstawiła się temu. Ponieważ rodzina była niezamożna wcześnie zaczęła pracować: zajmowała się hodowlą kwiatów, haftem i szyciem.

W wieku 20 lat została tercjarką dominikańską. Zamieszkała wtedy w letnim domku w ogrodzie swoich rodziców. Za swój ideał i patronkę uważała św. Katarzynę ze Sieny. Czas spędzała na postach, umartwieniach i modlitwie. Żyła niezwykle surowo. Niosła pomoc ubogim i chorym, zwłaszcza Indianom i niewolnikom. Uważana jest za prekursorkę służby społecznej w Peru.

Zmarła w dniu, który przepowiedziała. Ze względu na sławę jej świętości już za życia, dominikanie pochowali ją najpierw w krużganku klasztornym, a dwa lata później w swoim kościele w Limie w kaplicy św. Katarzyny ze Sieny.

23 sierpnia w naszym domu świętowaliśmy mój patronalny dzień Imienin. Kapłan sprawował Eucharystię dziękczynną w mojej intencji, wspólnie modliliśmy się różańcem.

Przybyły dzieci, młodzież i rodziny. Modlitwa wspólna, obiad, rekreacja.

Boże dziękuję Ci za moją PATRONKĘ, za Twoje prowadzenie, za żywą Twoją obecność w życiu, za ludzi których stawiasz na mojej drodze.

Św. Różo z Limy módl się za nami i tymi którzy przybywają do naszego Domu Fundacji.

18 sierpnia 2023 – Remont piwnic

Dom Fundacji w którym posługujemy naszej zagubionej młodzieży jest stary i wymaga generalnego remontu. Obecnie remontujemy piwnice które często zalewa woda podczas większego deszczu. W miarę możliwości, otrzymanych środków, remontujemy, poddajemy renowacji stare budynki na posesji. Kochani dziękujemy Wam za życzliwość, każdy Dar Serca, dzięki Wam wspieramy młodzież, zakupujemy żywność dla domu, środki czystości, jak również dla remontu materiały budowlane. Z serca dziękujemy Wam za życzliwość, otwartość, każdy Dar Waszego Serca. Niech Dobry Bóg wynagrodzi i błogosławi. Otaczamy Was Kochani stałą modlitwą w naszej domowej kaplicy – Bóg Zapłać 🙂

 

30 czerwca 2023 – Jubileusz 90-lecia urodzin – Parafia Sudragi 

KOŚCIÓŁ MATKI BOŻEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ

Parafia w Sudragach powstała pod koniec XIV w. prawdopodobnie z fundacji Iwona z Radomina, marszałka księcia Kazimierza. Z akt wizytacyjnych wiadomo, że do parafii należały wsie: Sudragi, Dobaczewo, Kokorzyno, Śniechy, Malużyn, Osówka, Sułocin i Mniszek. W 1599 r. istniał drewniany, konsekrowany kościół pod wezwaniem Narodzenia NMP, z ołtarzem św. Stanisława i św. Mikołaja. Zniszczenia dokonane podczas wojen szwedzkich w połowie XVIII w. sprawiły, że parafia nie miała własnego duszpasterza, ale opiekowali się nią proboszczowie ligowscy. W 1744 r. zbudowano nowy kościół, a w 1818 r. ówczesny kolator P. Chmielewski pokrył go nowym dachem i oszalował deskami. W 1780 r. bp Michał Poniatowski afiliował Sudragi do parafii ligowskiej i odtąd były one jej filią.

Parafię powtórnie erygował 4 września 1983 r. bp Bogdan Sikorski. Kościół parafialny zbudowano dzięki staraniom ks. Romualda Bralczyka, ówczesnego proboszcza w Ligowie. Konsekrował go w 1987 r. bp Bogdan Sikorski.

 

Boze dziekuje Tobie za łaskę że mieliśmy możliwość swietowania 90 -locia Urodzin naszego Taty. Błogosław Boże na kolejne lata. Maryjo prowadz za rękę do Twojego Syna Jezusa Chrystuas. Amen

15 czerwca 2023 – Tihaljina

Kościół Św. Eljasza W Tihaljinie.

Tihaljina to miejscowość, która słynie z przepięknej figury Matki Bożej. Parafia została utworzona tu w 1889 r. i jest pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej. W roku 1983 o. Jozo Zovko po uwolnieniu z więzienia został tutaj proboszczem. W związku z tym, że byl on od samego początku świadkiem objawień, pielgrzymi przybywali do Tihaljiny na spotkania z nim, aby słuchać jego świadectwa uwiarygodnionego doświadczeniem z więzienia za Medjugorie. W ten sposób miejscowość i parafia szybko zasłynęła na całym świecie. Ojciec Jozo opowiadając pielgrzymom o przesłaniach, orędziach, kamieniach dawanych przez Gospę posługuje sie wizerunkiem Matki Bożej.

Matka Boża również i nas zaprosiła na to wyjątkowe miejsce. Osobiście posługując w Medugorje miałam możliwość poznać o.Jozo, słuchać świadectwa i przeżyć rekolekcje prowadzone w miejscowości Siroki Breg.

13 czerwca 2023 – Zaproszenie Matki Bożej Królowej Pokoju

MEDUGORJE

Mała, kiedyś mało znana wioska, jest dziś powszechnie znaną miejscowością, do której przybywają niezliczone rzesze pielgrzymów, jest źródłem łask, miejscem prawdziwego cudu objawień Matki Bożej. Objawienia trwają od 1981 r. Kolejna rocznica tego wydarzenia będzie uroczyście świętowana za kilka dni: 24 czerwca.
Tu, w Medugorje szczególnie silnie odczuwa się rzeczywistą obecność Boga, przewodnictwo Maryi, Królowej Pokoju. Medugorje stało się miejscem, w którym Bóg okazuje swoją miłość i obdarza łaskami; miejscem żarliwych modlitw, wzruszających nawróceń i cudownych uzdrowień.
Od wielu lat do Medugorja przybywają miliony ludzi. Co przyciąga ich w to miejsce? Co noszą w swoich sercach? Czego poszukują, co znajdują? Jakimi są po powrocie do domu? Prawdziwe odpowiedzi na te wszystkie pytania zna jedynie Bóg. Dla większości pielgrzymów pobyt i przeżycia w Medziugorju okazały się znaczącą pomocą, bez której ich nawrócenie, całkowity powrót do prawdziwej wiary i modlitwy byłyby niemożliwe. Często można usłyszeć, że w Medugorje odnaleźli to, czego nieraz przez długie lata życia bezskutecznie poszukiwali. W wyznaniach często powtarzają, iż do tego miejsca zaprowadziła ich Matka Boża, a spowiadając się w sakramencie pokuty spotkali Jezusa, który obdarzył ich pokojem, radością, szczęściem.

Nas również na to miejsce kolejny raz zaprosiła Matka Boża Królowa Pokoju, to Jej dziękujemy za łaski które wyprasza dla nas u swojego Syna Jezusa Chrystusa.

AMEN